فراوانی استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین و تعیین پروفایل میکرو بیولوژیکال در بیماران با عفونت پای دیابتی

زمینه و هدف: در بین پاتوژن هایی که مسئول عفونت پای دیابتی هستند استافیلوکوک اورئوس شیوع بیشتری دارد. هدف از مطالعه حاضر تعیین فراوانی استافیلوکوک اورئوس و پروفایل میکرو بیولوژیکال در بیماران عفونت پای دیابتی بود. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، به طور تصادفی 70 بیمار مبتلا به عفونت پای دیابتی از فروردین 1392 تا مهر 1393 از بین بیماران مراجعه کنندگان به اورژانس بیمارستان امام خمینی (ره) تهران بررسی شدند. نمونه های کشت پس از شستشوی کافی زخم با نرمال سالین، بعد از دبریدمان سطحی ارسال شدند. یافته ها: باکتری های گرم مثبت هوازی ارجح بودند (54/52%) با ارجحیت استاف اورئوس (3/14%) که هفت عدد از استاف اورئوس ها methicillin-resistant staphylococcus aureus (mrsa) بودند (10%) که بر روی این هفت نمونه e-test انجام شد که با < minimum inhibitory concentration (mic) oxacillin 256 همگی نمونه ها مقاومت کامل به oxacillin داشتند، در نتیجه mrsa محسوب شدند. باسیل های گرم منفی هوازی (26/44%) از کل پاتوژن ها را شامل می شدند که در بین آنها انتروباکتریاسه ها از همه شایعتر بودند با ارجحیت escherichia coli (e. coli) (31/21%). در یک مورد coinfection داشتیم (انتروباکتر، e. coli). ارتباط معناداری بین متغیرهای دموگرافیک و شیوع mrsa وجود نداشت و p-value مورد نظر ما 05/0 بود که p-value به دست آمده از تمامی متغیرها بیشتر از 05/0 بود و confidence interval (ci) مورد نظر 95% بود. نتیجه گیری: شیوع mrsa منطبق بر سایر مطالعات آسیایی بوده و متفاوت با مطالعات اروپایی و آمریکایی است. از نظر میکروبیولوژی تفاوت چندانی بین شیوع گرم مثبت ها و گرم منفی ها وجود ندارد. این مطلب زنگ خطری برای پیشگیری از تغییر پروفایل میکروبیولوژیکال و ایجاد ارگانیسم های مقاوم در عفونت پای دیابتی است.